W Ryglicach prawda jest piachem w trybach i solą w oku

Ryglice to piękne małe spokojne miasteczko, które prócz „sławnego na całą Polskę” Pomnika Emigranta i blogerów niczym szczególnym się nie wyróżnia. Jednak nawet w tych na pozór leniwie poruszających się trybach co jakiś czas coś głośno trzaśnie. By lepiej zrozumieć to co wydarzyło się tej wiosny trzeba odnieść się do nieodległej przeszłości.

Wszystko zaczęło się od Pana Andrzeja Jeziora, który w 2007 roku będąc radnym Rady Miejskiej w Ryglicach postanowił pisać bloga i owiany tajemnicą świat lokalnej polityki zaczął się trząść w posadach. Radny zaczął bowiem ujawniać jak to wszystko hula. Nie dość, że opisywał sprawy o których dotąd wiedzieli nieliczni to jeszcze zwykły mieszkaniec mógł je komentować . Ułomność młodego systemu była bowiem bezwzględnie wykorzystywana a sieć powiązań rodzinnych i towarzysko biznesowych oplatała (i wciąż oplata) naszą gminę jak pajęczyna. Nagle, ktoś postanowił tej „idealnie” działającej machinie „sypnąć piachu w tryby po raz pierwszy”. Och co to był za zgrzyt, gdy radny Jezior zawiadomił o nieprawidłowościach w wykonywanych inwestycjach prokuraturę i opisał tę i wiele innych spraw na swoim blogu. Zgrzytnęło wówczas tak mocno, że Urząd Miejski na oficjalnej stronie zamieścił słynny w Ryglicach tekst „Lutuj Jędruś lutuj”. Miał on ośmieszyć i poddać w wątpliwość sens oraz dobre intencje działań radnego Jeziora. Wkrótce po tym w 2010 r. na blogu, który stał się nieodłączna częścią urzędniczego dnia (do tego stopnia, że informatyk gminny dostał polecenie by z komputerów gminy zablokować możliwość odwiedzenia tej strony), toczyła się w najlepsze kampania wyborcza. To wówczas w jej końcowej fazie, tuż przed wyborami w 2010 r. trzasnęło po raz drugi – i to nie byle jak rąbnęło. Ktoś dodał anonimowy komentarz o rodzinie burmistrza Karasiewicza. Nie będę pisał o jego treści, bo nigdy go nie czytałem osobiście a moja wiedza pochodzi z medialnych przekazów więc nie będę się do niej odnosił. Sprawa trafiła do sądu, który uznał że bloger ponosi odpowiedzialność za anonimowy komentarz umieszczony na jego blogu. Prawdopodobnie była to jednak prowokacja mająca go uciszyć i jak się później okazało – uciszyła. Sprawcy nigdy nie udało się ustalić a sprawa miała dalszy ciąg w sądzie. W sprawę zaangażowała się Helsińska Fundacja Praw Człowieka o czym możemy się przekonać odwiedzając ten link:  http://www.hfhr.pl/bloger-z-ryglic-wygral-rozprawe-apelacyjna-nie-odpowiada-za-komentarze-internautow/
Wyrok w sprawie odbił się szerokim echem, mówiły o tym ogólnopolskie stacje telewizyjne, pisały gazety i portale. Niestety po tym zdarzeniu blog stracił możliwość komentowania i praktycznie przestał istnieć. Jak wiadomo „życie nie znosi pustki” i tą szybko wypełnił nowy blog, który umożliwiając pisanie komentarzy z miejsca stał się bardzo popularny. Blog podobnie jak kiedyś blog radnego również nie zyskał sympatii nowej już władzy i z miejsca stał się jej wrogiem. Jednak tym razem nie było to już tylko pisanie o sprawach gminnych, blogerzy sięgnęli bowiem po narzędzia w postaci nagrań video, pokazując i utrwalając to o czym dotychczas można było tylko przeczytać. Nagrywano posiedzenia Rady Miejskiej i zebrania wiejskie, które to szczególnie miały dość ostry przebieg, bo bloger jakościomierz (pan Krzysztof Groch), gdy nie pozwalano mu filmować wzywał na pomoc policję. Jeno z takich zebrań sprawiło, że znów o Ryglicach i blogerach, którzy domagają się jawności w życiu publicznym było głośno. Można to obejrzeć pod tym linkiem  https://www.youtube.com/watch?time_continue=6&v=aC2plbxU4D0

Sprawą zainteresowała się i pomogła „Sieć Obywatelska Watchdog Polska”, czego dowodem jest, że na hasło dotyczące nagrywania zebrań wiejskich wyszukiwarka internetowa znów z hasłem łączy Ryglice, stawiając nas za przykład, jak „władza” postępować nie powinna https://funduszesoleckie.pl/?p=662  To własnie skłoniło mnie do pójścia tą samą drogą i szukania pomocy w „Sieć Obywatelska Watchdog Polska”. Ciekawostką z tamtych czasów utrwalonych na nagraniach jest to, że jak możemy zobaczyć obecny burmistrz pan Paweł Augustyn był jednym z głównych aktorów na zebraniu w Woli Lubeckiej wypowiadał się wówczas tak: https://youtu.be/uARxr64fBEk?t=385  Mimo, że bloger jakościomierz nie prowadzi już bloga, do dziś pozostały nagrania zebrań wiejskich, które mimo braku takiego wymogu realizuje już sam urząd. Wspomniany blog jednak działa dalej pod redakcją Pana Adama Zielińskiego, który to jak wyczytałem na jego kartach był pomysłodawcą, by nagrywać i publikować na blogu nagrania posiedzeń Rady Miejskiej w Ryglicach. To właśnie blog lepszeryglice zainspirował mnie do podjęcia działań, by wyjaśnić kilka tematów stanowiących publiczne sprawy a Pan Zieliński umożliwił mi swobodne ich tu opisanie. W wyniku tego na jednym z zebrań wiejskich kolejny Burmistrz postanowił, że opowie mieszkańcom bajkę o strasznie złym „gościu”, który „co dzień sypie piach w tryby” Ryglickiej maszyny nie pozwalając jej nabrać prędkości. Dał przy tym do zrozumienia, że za wszelkie swoje ewentualne niepowodzenia winę poniesie ów „grający w banbuko” anonimowy „gość”. Znów niewygodne fakty dotyczące traktowania gminy jak własnego folwarku mającego zapewniać „frukty” swoim stały się powodem, by kogoś, kto działa w zgodzie z prawem realizując swoje obywatelskie prawa, próbować ośmieszyć i obwinić o całe zło. Jak wynika z doświadczeń innych lepiej być osobą anonimową w którą trudniej jest uderzyć, bo jak pokazuje opisanych pokrótce dwanaście lat Ryglickiego blogowania zamiast udzielić nam informacji „władza” może nam nieźle „przylutować”.

Dziś kolejny burmistrz pisze tę niechlubną historię. Mimo twardych i zdecydowanych deklaracji walki z układami i brakiem przejrzystość w działaniu urzędu jakie wygłaszał w kampanii wyborczej po wygraniu wyborów rozpoczął walkę nie z układami i tajemnicami lecz z tymi którzy tę jawność chcą wcielić w życie. Znów poprzez chytre zagrywki i przy udziale dziwnie działającej prokuratury chciano uciszyć zadającego niewygodne pytania obywatela. Niestety nie udało się mnie uciszyć a wszystkie sprawy zostaną podjęte na nowo o czym będziecie mogli Państwo przeczytać na Rygielskim blogu. Jak widać w naszych Ryglicach prawda jest piachem w trybach i solą w oku, a blogi stają się
„przekleństwem” za nic mających prawa obywatelskie burmistrzów.

KN